Vietnam

Vietnamees nieuwjaar was voorbij, en daarmee kon mijn bezoek aan Vietnam van start gaan. Ho Chi Minh City (Saigon) was de eerste, en met 7 miljoen inwoners ook direct de grootste plaats die ik heb bezocht. Wat fietsen zijn in Amsterdam, zijn brommers in Saigon. Het lijkt wel of iedere inwoner er één heeft en hem zelfs voor de allerkleinste afstanden gebruikt. Iets wat de hectiek in deze stad compleet maakt. Na een bezoek aan het oorlogsmuseum en de Chu Chi tunnels, die zich hebben bewezen als uitstekend verdedigingswerk tegen de Amerikaanse invasie, heb ik besloten Saigon te verlaten, en de minder chaotische kant van Vietnam op te zoeken.

Na een busreis waarbij ik de getuige mocht zijn van een flinke, Vietnamese, echtelijke vechtpartij, kwam ik aan in Dallat. De sfeer in dit stadje was gelukkig een stuk gemoedelijker. Zo gemoedelijk zelfs dat op de verjaardag van een hostelmedewerkster een grote taart werd gekocht, om zo haar verjaardag gezamelijk te vieren. Naast dat Dallat uitstekend geschikt is als uitvalsbasis voor leuke rondritten door de bergen, is ook canyoning zeer zeker een aandrader. Met enkele blauwe plekken en een mooie ervaring rijker, ben ik vervolgens richting Hoi An vertrokken.

Hoi An is als één van de weinige steden gespaart gebleven tijdens de Vietnamoorlog. Een buitenkansje dus om een indruk te krijgen hoe Vietnam er vroeger ongeveer uit zag. Met de geur van antiek nog in de neus, besloten we al vrij snel om per scooter door te reizen naar Hué.

De route tussen Hoi An en Hué bevat de Hai Van Pass, die wereldwijd bekent is door de Top Gear special over Vietnam. Na een overnachting in Da Nang was het weer echter compleet omgeslagen, en daarmee zou het laatste deel, inclusief de Hai Van Pass, in zeer barre omstandigheden moeten worden afgelegd. M'n twee medereizigers besloten per bus verder te reizen, en eigenwijs dat ik was, ben ik vervolgens in m'n eentje op de scooter gesprongen. Na twee uur rijden zat ik zeiknat en half onderkoelt te rillen op m'n scooter toen ik besloot een fles benzine te kopen ergens in de middle of nowhere. Toen de bewoner me zag, werd ik al snel binnen uitgenodigd om op te warmen. Binnen kreeg ik dan ook een deken, thee, wat alcoholishe versnaperingen, en een warme maaltijd. Pas twee uur later verliet ik het huis van de beste man en zijn familie. En dat terwijl de communicatie verliep door middel van gebaren, fotoalbums, en afbeeldingen van het internet. Deze ervaring, net als eerdere contacten met locals (die niet in de toeristenindustrie zitten), gelden toch wel als de kersen op de taart van mijn reis. Al met al ben ik na een lange dag goed aangekomen in Hué.

Na een dagje rondgeslentert te hebben in Hué zijn we doorgetrokken naar het Phong Na National Park. Een week voordat wij er zaten stond het hele park nog op zijn kop omdat er wat scenes van de nieuwste King Kong film werden opgenomen. Ik kan goed begrijpen dat
Jordan Vogt-Roberts zijn oog heeft laten vallen op deze locatie. Door alle bergen en grotten in het park, is de film waarschijnlijk een paar mooie scenes rijker.

Vanuit Phong Na zijn we verder gegaan naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Deze stad diende tevens als vertrekpunt naar Sapa en Halong Bay; de twee juweeltjes van het noorden. Sapa staat bekend om de grootte hoeveelheid rijstvelden. Tijdens een tour langs deze rijstvelden ben ik de groep waarmee ik op pad was uit het oog verloren. Na drie uur lang rondgelopen te hebben, zonder enig idee hoe het gehucht ook al weer heette waar ik verbleef, was daar gelukkig een neefje van de inmiddels hevig in paniek geraakte gids, die me terug naar m'n guesthouse heeft gebracht. Achteraf kon ze er gelukkig wel om lachen. Na Sapa stond een boottocht in Halong Bay op het programma. In deze baai liggen 2000 kalkstenen eilanden. Ondanks het mistige weer, was het een mooie afsluiter van Vietnam.