Laos
Door: Henk Krijnen
Blijf op de hoogte en volg Henk
29 Januari 2016 | Laos, Don Det Tok
Een aantal weken geleden alweer ben ik op een slowboat begonnen aan mijn reis door Laos. Op deze manier maakte ik gelijk kennis met waar Laos volgens mij onder andere bekend om staat: haar ongerepte natuur. Twee dagen lang rondtuffen over Mekong tussen imposante bergen door, is tot nu toe de aangenaamste manier van reizen geweest.
Mijn eerste echte bestemming in Laos was Luang Prabang. Ook al staat deze stad op één of andere Unesco lijst, zo spectaculair vond ik hem niet. Maar daarom werk ik waarschijnlijk ook niet voor Unesco. Wat wel spectaculair was, was de plaatselijke bowlingbaan. De eigenaar, de lokale politie commandant, is elke avond zo vriendelijk om 100-en mensen bij hem uit te nodigen. En dit terwijl alle andere uitgaansgelegenheden verplicht om 23:30 moeten sluiten. Topscores worden er niet gegooid; het hoogste wat ik voorbij heb zien komen was 70 volgens mij. En dit keer lag het niet aan de baan of ballen. Het toppunt van Luang Prabang vond ik wel de Kuang Si watervallen. Het bekijken en beklimmen van deze waterval is echt een aanrader.
Na een aantal dagen zijn we met een gammele minivan door de bergen naar Vang Vieng gegaan. Tijdens deze hobbelige route over zeer slechte wegen zagen we was pas echt de armoede van Laos; mensen sliepen in huisjes waar wij onze honden nog niet in zouden laten slapen. Maar zo corrupt als de hoofdcommissaris in Luang Prabang is, zo louche zijn ook de investeringen die Laotiaanse overheid doet in de wegenbouw. Zolang dit blijft zullen zowel de wegen als de leefomstandigheden niet snel verbeteren. Maar dit puntje van kritiek even terzijde. Voor diegene die het niet kennen, Vang Vieng is momenteel de Koreaanse versie van Chersonissos, inclusief eigen tv-show. Enkele jaren geleden stierven er jaarlijks nog tientallen toeristen tijdens het tuben. Tijdens het tuben drijf je in een rubber bandje, tussen kalkstenen gebergtes, de rivier af. Prachtig en leuk, maar niet echt gevaarlijk hoor ik je denken. Nou, daar zorgden de Laotiaanse bevolking toentertijd wel voor met verschillende 'attracties' en 10-tallen ravebarretjes aan de rivier (in een ravebarretje gaan ze 'ietsjes' verder dan het schenken van alcohol). Het hedonetische karakter is inmiddels flink ingeperkt, maar maakt het zeker geen saaie ervaring. Misschien maar goed ook, anders hadden jullie deze blog wellicht wel niet kunnen lezen.
Na de zoveelste keer de gangnam-style te hebben gehoord, ben ik richting Thakhek vertrokken. Onderweg heb ik een korte tussenstop gemaakt in Vientiene, de hoofdstad van Laos. Hoewel er niet echt iets op aan te merken is, heb ik weinig bijzonders over deze stad te vertellen. En nee, ik werk inderdaad ook niet voor Floortje Dessing, ook al zou me dat wel leuk lijken. In Thakhek hebben we op een motorbike (een brommer zonder begrenzing) 'the loop' gereden. Deze loop is een 450km lange tocht door de bergen van Laos. De combinatie van de prachtige omgeving, back to basic, interactie met de locals, snelheid en soms barslechte wegen, heeft deze tocht voor mij tot het hoogte punt van Laos gemaakt.
Na het avontuur zonder kleerscheuren te hebben voltooid (dit ging helaas niet op voor m'n twee medereizigers), zijn we naar alweer de laatste bestemming in Laos gegaan: Don Det. Zo'n relaxt plaats als dit heb ik volgens mij nog niet gezien; Pai 2.0. Het enige waar we ons hier echt mee bezig hebben gehouden, is chillen en het oplappen van een verlaten puppy van een paar weken oud. Waar we ook naartoe gingen, Finn ging mee. En dit bracht me op een idee voor de rest van m'n reis. Maar na alle voor- en nadelen op een rijtje te hebben gezet, toch besloten om een 'tijdelijk' onderkomen voor hem te zoeken, en m'n reis alleen voort te zetten naar Cambodja. Waarom tijdelijk? Nou, als ik hem nog niet vergeten ben, laat ik haar over een paar maandjes misschien wel in de rij met Syriërs aansluiten voor een Nederlands paspoort. We zullen het tegen die tijd allemaal wel zien...
Mijn eerste echte bestemming in Laos was Luang Prabang. Ook al staat deze stad op één of andere Unesco lijst, zo spectaculair vond ik hem niet. Maar daarom werk ik waarschijnlijk ook niet voor Unesco. Wat wel spectaculair was, was de plaatselijke bowlingbaan. De eigenaar, de lokale politie commandant, is elke avond zo vriendelijk om 100-en mensen bij hem uit te nodigen. En dit terwijl alle andere uitgaansgelegenheden verplicht om 23:30 moeten sluiten. Topscores worden er niet gegooid; het hoogste wat ik voorbij heb zien komen was 70 volgens mij. En dit keer lag het niet aan de baan of ballen. Het toppunt van Luang Prabang vond ik wel de Kuang Si watervallen. Het bekijken en beklimmen van deze waterval is echt een aanrader.
Na een aantal dagen zijn we met een gammele minivan door de bergen naar Vang Vieng gegaan. Tijdens deze hobbelige route over zeer slechte wegen zagen we was pas echt de armoede van Laos; mensen sliepen in huisjes waar wij onze honden nog niet in zouden laten slapen. Maar zo corrupt als de hoofdcommissaris in Luang Prabang is, zo louche zijn ook de investeringen die Laotiaanse overheid doet in de wegenbouw. Zolang dit blijft zullen zowel de wegen als de leefomstandigheden niet snel verbeteren. Maar dit puntje van kritiek even terzijde. Voor diegene die het niet kennen, Vang Vieng is momenteel de Koreaanse versie van Chersonissos, inclusief eigen tv-show. Enkele jaren geleden stierven er jaarlijks nog tientallen toeristen tijdens het tuben. Tijdens het tuben drijf je in een rubber bandje, tussen kalkstenen gebergtes, de rivier af. Prachtig en leuk, maar niet echt gevaarlijk hoor ik je denken. Nou, daar zorgden de Laotiaanse bevolking toentertijd wel voor met verschillende 'attracties' en 10-tallen ravebarretjes aan de rivier (in een ravebarretje gaan ze 'ietsjes' verder dan het schenken van alcohol). Het hedonetische karakter is inmiddels flink ingeperkt, maar maakt het zeker geen saaie ervaring. Misschien maar goed ook, anders hadden jullie deze blog wellicht wel niet kunnen lezen.
Na de zoveelste keer de gangnam-style te hebben gehoord, ben ik richting Thakhek vertrokken. Onderweg heb ik een korte tussenstop gemaakt in Vientiene, de hoofdstad van Laos. Hoewel er niet echt iets op aan te merken is, heb ik weinig bijzonders over deze stad te vertellen. En nee, ik werk inderdaad ook niet voor Floortje Dessing, ook al zou me dat wel leuk lijken. In Thakhek hebben we op een motorbike (een brommer zonder begrenzing) 'the loop' gereden. Deze loop is een 450km lange tocht door de bergen van Laos. De combinatie van de prachtige omgeving, back to basic, interactie met de locals, snelheid en soms barslechte wegen, heeft deze tocht voor mij tot het hoogte punt van Laos gemaakt.
Na het avontuur zonder kleerscheuren te hebben voltooid (dit ging helaas niet op voor m'n twee medereizigers), zijn we naar alweer de laatste bestemming in Laos gegaan: Don Det. Zo'n relaxt plaats als dit heb ik volgens mij nog niet gezien; Pai 2.0. Het enige waar we ons hier echt mee bezig hebben gehouden, is chillen en het oplappen van een verlaten puppy van een paar weken oud. Waar we ook naartoe gingen, Finn ging mee. En dit bracht me op een idee voor de rest van m'n reis. Maar na alle voor- en nadelen op een rijtje te hebben gezet, toch besloten om een 'tijdelijk' onderkomen voor hem te zoeken, en m'n reis alleen voort te zetten naar Cambodja. Waarom tijdelijk? Nou, als ik hem nog niet vergeten ben, laat ik haar over een paar maandjes misschien wel in de rij met Syriërs aansluiten voor een Nederlands paspoort. We zullen het tegen die tijd allemaal wel zien...
-
29 Januari 2016 - 15:55
Tinus:
Leuk, interactie met "je" hond, zal ons huidige hondje zeker leuk vinden, lees wederom spanning en plezier tussen je woorden door, Henk tot ziens en volg je hart en je verstand. -
29 Januari 2016 - 16:00
Liesbeth De Wit:
Goed verslag weer. Veel plezier! -
29 Januari 2016 - 19:05
Nick:
Hij is weer leuk! -
29 Januari 2016 - 23:48
Sija:
Weer een goei verhaal maatje xx -
01 Februari 2016 - 10:47
Michael:
Super stuk weer Henk! geniet ervan :) -
02 Februari 2016 - 13:28
Lian:
Had van je moeder gehoord over je reis en de verslagen heb ze net met plezier gelezen kijk weer uit naar de volgende goeie reis verder -
03 Februari 2016 - 13:03
Joline:
Allemaal leuk Henk! Gij ken nog boeken gaan schrijven!! Geniet nog lekker voor je het weet zit je weer in die comfortzone! -
03 Februari 2016 - 21:34
Anton:
Henk,
Leuk verslag. Jammer van het hondje, maar wel een slim besluit. Door alle kosten die het met zich mee zou brengen, had je waarschijnlijk een maand eerder naar huis moeten komen en dat zouden we toch niet willen hebben. Althans de meesten onder ons niet.
Groetjes en veel plezier. -
24 Februari 2016 - 11:37
Melissa:
Hee Henk,
eindelijk je verslagen eens gelezen. Je mist blijkbaar een hoop als je van Facebook af bent.
Onbetaalbare ervaringen zo te lezen. Goeie reis verder en ben benieuwd naar de rest van je verhalen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
